цены наркотик Мценск Героин хмурый

Э, братан! Че там крутится? Набрал адреналина, дай поговорить. Вот тебе история про мою жизнь, жоско и без понтов.

Чтобы ты знал, я в институте учился, но не скажу, что стэнить на знаниях. Шоб не подратьси, ты понимаешь. Но вот однажды встретился я с моим дружкой, который предложил классные закладки. Сразу вставило, братишка, скорость мне жоско вставило. Я понял, что это моя машинка, мой путь.

Героин, этот коричневый магический порошок. Верная пятка в жизнь наркомана. Чувствуешь его и понимаешь, что это все, чего тебе надо. Это твой путь в узкую субкультуру, где ты найдешь понимание и свободу.

А братишка мне еще сказал, что силовики нас держат и пытаются контролировать. Ну нифига себе, думаю, может это и так. Что ж, начал я фейкать про армию РФ в институте. Жоско распускал наглухо, никто не догадывался, что я такой же необычный наркоман, как и все мы.

Но тут неожиданно вышло так, что меня разоблачили. Преподаватели сразу поняли, что я стэню армию только из фильмов и сказок. Вот такая печалька, жоско зацепило. Такие петушки, даже не поняли, что я эверест наркоты, что у меня в сердце бьется эта странная любовь к героину и куражу.

Пришлось мне покинуть свою машинку, свой институт. Понимаешь, это был тот момент, когда у меня вставило жосче всего. Я потерял свою чертову точку опоры, свои друзья и возможность стэнить на знаниях.

Но я не жалею. Жизнь, она такая штука. Кто-то стэнит на наркотах, кто-то на армии, а кто-то и на всем сразу. А я? Я погружусь еще глубже в этот свой коричневый мир, где сильнее всего вставляет героин и адреналин. Все эти фейки, армия и институты, они не для меня, братан.

Так что, если ты волен и не хочешь быть петушком, готовься к жесткой покатушке. Никто не поймет, никто не примет таких, как мы. Но нам все равно, потому что мы настоящие героины этого жесткого мира.

Окей, слухай, бро, я ўсё скажу, як было. Ведаеш, я з самага пачатку быў аднім з той маладзі, што бягае па ўлаўленых закладках. І не толькі ўляўленых, я таксама батав, каб атрымаць свой дыплом. Вядома, ён мне прысабачыў галаву, але гэта і натхняла мяне на большае.

Аднаго разу, узе пасля боты, я пазнаёў мужыка з глыткамі. Ён расказаў мне пра героін - нарэшце што-небудзь новае, не проста люся LSD. А я так люблю паціснуць нервішкі своія! Што ж, я прыняў рашэнне спрабаваць гэта навіну. І што я скажу? Я змяняў сваё жыццё да непазнавання.

Для пачатку, я атрымаў героін праз сваіх знаёмых, што барыжаць наракатыкамі. Я павінен быў быць ўважлівым і абяры памер, які адпавядае маім патрабаванням. Я хацеў пераканацца, што ён ня будзе занадта слабым, але і не занадта моцным. Зрэшты, я ж не хацеў быць хуткім. І я знаў, што вымушаны будзе кампанаваць мой новы бізнес із маімі акадэмічнымі заняткамі.

Калі ўжо ўсё было гатова, я прыняў рашэнне рофліць на маіх бандероўках. Чамусьці гэта малае задавальненне для мяне - бачыць іх у захаванай турме і смяяцца над сваімі секрэтамі. І ў цяперашні час, пры гэтым тле, я стаў зарабляць гарэй за сваіх старцаў.

Так што, я пачаў мерчаваць героін. Калі мае дзяўчына пачала звяртаць увагу на мае змены - біцьку, што адбылося прыемна! Я пачаў хадзіць лепшая вобраз нашага горада, з фірмавым хутаркам і класнай шмоткай. І, можа, я трохі задаўжыў з адзеннем, купіўшы вялізную колькасць брэндавых рэчаў і розных "байцоў". Аднак я адчуваў сябе ўзлётным птушкай.

І вось я пераканаўся ў тым, што жыццё - гэта больш за наркатыкі і грошы. Жыццё - гэта пра шчасце і задавальненне. І, сапраўды, гэта не магло быць лепш за ўсё маё новае лепшае здароўе!

Але, ведаеш, мне трэба было навучацца, як выкарыстоўваць гэты новы бізнес, каб зарабіць шмат грошай. Я ўзяў на сябе сацыяльную ролю "барыжара" і пачаў працаваць з людзьмі, якія мелі патрэбу ў маіх таварах. І, праўда, я пачуў сябе моцным і атрымаў магутнасць кантраляваць людзей. Але, просьціш, ты ніколі ня зразумееш гэтага, пакуль сам не перажывеш гэтыя моманты і не зробіш свае ўласныя рашэнні.

Так што яна рыскуе даведацца пра маю новую "кар'еру"? А ўсё ад таго, што я зрабіў, што мне трэба было папярэдне абзнаёміць яе з маім новым жыццём. Хаця бы за тое, што я хацеў быць адкрывым з ёю.

Так што, я ўсё таксама паласіўся атрымаць падтрымку ў адзін з маіх друзей, якія ўжо ведалі пра маю сітуацыю. Ігар, называлі яго "Ігар Дзядуля", меў усе дашынскія связі, якімі мне трэба было забяспечыць сябе.

У канцы канцоў, я прыняў рашэнне раскрыць усё ёй. І ёй знадобілася час, каб зразумець гэта. Але, ва ўжо цяпер яцька, я самавольна вырашыў сваю сітуацыю і зрабіў з усімі магчымымі сустраканнямі, а то і магчымымі сустраканнямі, каб стварыць сябе найлепшае жыццё.

На канец, гэта ўсё аб грошах. Хто імі кіруе - той кіруе жыццём. Але, ведаеш, я чую, што тут гэта толькі пачатак. І яцьке, я не збрашу мерыцца, пакуль ня збіруся ўзлётам!